Miganie jak spektakl
Mając w pamięci radość z pracy nad teledyskiem przedstawicieli naszej szkoły i uczniów niesłyszących w 2016 nasza szkoła po raz kolejny z wielką chęcią przystała na propozycję ponownej współpracy. Tym razem okazją był projekt Miganie jak spektakl, który był zaproszeniem skierowanym przez Teatr W. Bogusławskiego w Kaliszu do młodzieży niesłyszącej ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Kaliszu oraz uczniów Gimnazjum nr 2.
W związku z tym, że osoby niesłyszące mają na co dzień utrudniony dostęp do oferty teatralnej ze względu na swoją niepełnosprawność, a z kolei gimnazjaliści często traktują teatr jako nudny, operujący niezrozumiałym dla nich językiem, połączenie tych obu grup miało być pewnym eksperymentem zmierzającym do wypracowania wspólnego języka emocji. Warsztaty miały na celu zbudowanie „przestrzeni migowej” za pomocą mimiki i ruchu. Język migowy jest trójwymiarowy i dynamiczny, a ręce, głównie dłonie i palce, są jak aktorzy w przestrzeni. Celem również było połączenie języka migowego z teatrem, kiedy to pozwalamy, aby cisza została wypełniona gestem. Przez wspólne warsztaty uczniowie uczyli się zapisywać ciszę znakiem.
Ważnymi zadaniami tego przedsięwzięcia było ponadto: zbudowanie grupy, która podejmie się zadania opisania teatru za pomocą języka migowego, nabycie umiejętności posługiwania się podstawowymi znakami języka migowego, poprawa wzajemnej komunikacji, rozwijanie wyobraźni przestrzennej, kreatywności i umiejętności twórczych uczestników; zbudowanie trwałej, głębszej relacji między uczestnikami warsztatów, a teatrem; integracja uczniów słyszących z ich niesłyszącymi rówieśnikami; wzmocnienie młodzieży niesłyszącej i niedosłyszącej, poprzez włączenie jej w działania z osobami słyszącymi na zasadzie partnerstwa; wsparcie młodzieży słyszącej, poprzez rozwój wyobraźni, stworzenie twórczej ekspresji i przestrzeni do autoprezentacji; otwarcie się teatru na rozmaite grupy odbiorców.
Wspólnie z koordynatorami projektu ze strony Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego p. Mają Graf, p. Agnieszką Wypych i p. Marcinem Suchodolskim opracowaliśmy plan pracy. Ze strony naszej szkoły brało udział 12 uczniów – przedstawicieli trzech zespołów klasowych. Podobnie liczna była grupa uczniów niesłyszących i niedosłyszących. Pierwsze spotkanie polegało na nakreśleniu uczestnikom słyszącym ich roli w tym projekcie oraz przydzieleniu zadań, na których mają się skupić podczas oglądania spektaklu Siostra i cień, który był wstępem do dalszej pracy podczas trzydniowych wspólnych warsztatów.
W wyniku wspólnych działań udało się zbudować grupę, gotową do dyskusji i wspólnego działania, opisać teatr za pomocą języka migowego, włączyć w działania teatru grup do tej pory z różnych powodów wyłączonych z bliskiego kontaktu z nim. Pracowaliśmy nad rozwojem wyobraźni i kompetencji społecznych uczestników projektu. Staraliśmy się uświadomić młodzieży jej własną indywidualność, przy poszanowaniu odrębności innych. Nastąpiło również wzmocnienie poczucia wartości u młodzieży uczestniczącej w projekcie, gdyż mieli możliwość podzielenie się swoją pracą z pozostałą częścią uczniów.